anılar defterinden bir sayfa açıldı kalbimize üsdadım.s en belli en yüksek yerinde suskun gözlerin yere bakarak zarif duruşunla duruyorsun. şiirlerini okuyorlar trenler duruyor. kuşlar gittiğinden beri kimseyi götürmüyor şehirlere. yazılmış mihr ü vefa mektupları birikiyor zarifce...hepsi anılar defterinden bir gül gibi taptaze canlıdır. senin gülüşün gibi üsdadım.

/işte bizim dağımız/

zarif şiirlerin okunuyor icimize nurdan bir nefes..allah var seni öylece seviyoruz öylece yalansız.

Bütün kuşlarla gidilir yanına
Sıhhat'i bir hava seçilir dolaptan
Bakılır en arkaya durmuş evin
Acısız aynasına

serpil doğan

sanıyorum ben 'yaşamak'ı okumuştum. ama çok biliyorum ki, 'zaman'da yazdığı okuyucu mektuplara vurgundum.

yazdı. ben mardin'in nusaybin'ine yaz tatiline, ailesinin yanına gitmiş tıfıl bir üniversite öğrencisiydim. yıl bindokuzyüzseksendi'ydi. o gün elime aldığım gazeteden okuduğum bir haberle vurulmuştum. zarifoğlu vefat etmişti. içimde kırılan güzel şeylerin tıkırtısını duymuştum, güzellik bir yerinden parçalanmıştı.

sonra yeniden okudum yaşamak'ı, bir değirmendir dünya'yı... hikayelerini, şiirlerini, hep çocuk kalan tarafıma iyi gelen metinlerini...

hala okuyorum. zarifoğlu isminin geçtiği her yazıyı okumak, her yayını takip etmek içimdeki zarif olanı diri tutmak için olmazsa olmaz bir şey gibi geliyor.

zarifoğlu zarif yanımızdır.

nihat dağlı